هستة اصلی کتاب حاضر این عقیده است که تصمیمات محلی دربارة برنامه ریزی محلی، به ویژه آنها که متضمن توجه به موضوعات مربوط به «فضای عمومی» است، جدای از هویت های بازساخت شدة اجتماعی و ذهنی و سرزمینی، و همچنین معناها و ارزش های مردم محلی و برنامه ریزان، درک شدنی نیست. برنامه ریزی نمی تواند تنها در چارچوب کار برنامه ریزان و به صورت واقعیتی تجربی به عمل بپردازد و به طور اساسی با سلسلة گسترده ای از مشارکت کنندگان و شبکة روابط آنها درهم تنیده است و هریک از اینها گسترة متنوعی از گفتمان ها، زیست جهان ها، ارزش ها، تصورات، هویت ها و عواطف خاص خود را دارند که وارد فرایند برنامه ریزیی می کنند. با این مقدمه و درک هدف اصلی کتاب، نگارنده مطالب کتاب را در شش بخش تنظیم و طی آن برنامه ریزی کاربری اراضی را با استناد به نظر بزرگان این رشته تبیین کرده است.