اسطوره در معنای مثبت خود مصدری معنابخش و نظام آفرین است که به صورت روایت کارهای شگرف و فرهنگساز و بنیانگذار تمدن قوم سینه به سینه نقل می شود، و در معنای منفی حاکی از تبدیل برخی پندارها و تصورهای واهی و دروغ به «اسطوره» است. این کتاب بیشتر به آنچه از مقوله ی دوم که در غرب و ایران یافت می شود می پردازد و پس از بررسی برخی از اسطوره هایی که در جهان امروز غرب بر بسیاری از اذهان سیطره دارند، دو نمونه از اسطوره سازی در فرهنگ امروز ایران را معرفی و تحلیل می کند: یکی توهم زوال محتوم فرهنگ غرب که متفکران غرب هم درباره ی آن سخنانی گفته اند و دیگری اسطوره ی وجود عصری زرین در گذشته ها، که چون بهشتی گمشده برخی از ساده اندیشان را فریب می دهد.