استخوان بندی این داستان بر واقعیات تاریخی استوار است و طی آن رفتار و کردار انسان هایی توصیف می شود که روزی زنده بودند و با کشتی "باتاویا" سفر می کردند. این کشتی، تسل ـ بزرگ ترین و غربی ترین جزیره از مجمع الجزایر فریسی، در دوکیلومتری خاک اصلی هلند ـ را به مقصد باتاویا ترک کرد که طی این مسیر نه ماه به طول انجامید، اما تفاقات ناگواری برای سرنشینان آن رخ داد و اگر کشتی "زاندمن" درست در همان روزی که ووتر لوس به ویبه هایس و سایر سربازان اجیر حمله کرد به ساحل جزیره ی بلند نمی رسید، بازمانده ای باقی نمی ماند تا شرح یکی از فاجعه بارترین و بدعاقبت ترین حوادث تاریخ سفر دریایی را بازگو کند. "لوکرتسیا فان درمیلن"، زنی زیبا و باوقار، یکی از سرنشینان کشتی بود که به منظور پیوستن به همسرش در باتاویا در این سفر پرماجرا حضور داشت. دریانوردان پیر و کهنه کار معتقد بودند که وجود زنی زیبا در کشتی، بدیمن است و مصیبت به بار می آورد و روح شیطان را در وجود مردان زنده می کند.