قصیده «تائیه» اثر «دعبل خزاعی»، بلندترین شعر این شاعر شیعی قرن دوم و سوم هجری است. این قصیده در مدح و منقبت و ستایش اهل بیت (ع) سروده شده و به ذکر مصائب آنان پرداخته است و موضوعاتی همچون «ولایت و خلافت امام علی (ع) و فرزندان معصوم او»، «عشق به آل محمد (ص)»، «بی وفایی و جفاکاری مردم نسبت به علی (ع) و خاندانش پس از رحلت پیامبر (ص)»، «جنایات بنی امیه و بنی عباس»، «حادثه کربلا»، «قیام های علویان در برابر خلافت اموی و عباسی»، «مسائل اعتقادی» و... را در بر می گیرد. این کتاب مشتمل بر متن و ترجمه فارسی و شرح مختصری از قصیده «تائیه» دعبل خزاعی است.