مردمان بر دو گونه اند: گویا و خاموش.من آن گونه ی انسانی خاموشم و دیگران همه گویا. اراده ی ازلی برای حکمتی، بر دهان گنگان و شیرخوارگان، مهر سکوت گذاشته و اینان خاموشند، من اما به خواست خویش، زبان در کام کشیده ام. شیرینی سکوت را دریافته ام حال آن که گویندگان، تلخ کامی و شرنگ سخن را نیافته اند. از این روی سکوت کردم و مردمان هم چنان در سخن اند.