بازار اصطلاحا عبارت است از منطقه ای معین در دست مجموعه ای از افراد خاص که به تناسب حرفه ی خویش و عرضه و تقاضایی که در جامعه وجود دارد، به تنهایی یا گروهی به داد و ستد می پردازند. نویسنده در آغاز بازار را تعریف کرده و نحوه ی نام گذاری بازارها و گروه های اجتماعی تشکیل دهنده ی آن را بیان می کند. وی در ادامه به سیر تکاملی شهر و بازار در ایران در دوره های مختلف شامل بازار قبل از اسلام، بعد از اسلام، از صدر اسلام تا قرن 12، دوره ی عباسیان، سلجوقیان، مغولان، تیموریان، صفویه و قاجار، پهلوی و دوران پس از انقلاب اسلامی پرداخته و انواع سبک ها در هر دوره را معرفی می کند. آن گاه، کاربردهای اصلی بازار از جمله نقش های سیاسی، اجتماعی، مذهبی، اقتصادی و ارتباطی بازار را بازگو کرده و عناصر و سیمای کالبدی بازار را بررسی می کند. نویسنده در بخش دیگری از کتاب ساخت اکولوژیکی بازار، عنصرهای معماری ایرانی در بازارهای سنتی را ارزیابی و در پایان، رشد و توسعه ی بازار، اعتبار بازار و جلوگیری از تخریب بازار، نحوه ی احیای بازار، و جایگاه بازار در شهرهای شرقی را بررسی کرده است.