ار مهم روانشناسی اجتماعی و نیز جاذبه ی بسیار آن برای پژوهش گران جدید آن است که در دوران تخصصی شدن امور فکری و دوران فروپاشی اجتماعی و سیاسی تصویری از انسان به دست می دهد که او را عامل موثر در بحرانهای تاریخی و نیز وجودی کلی و یکپارچه معرفی می کند . این چالش ها و نویدها با تبدیل زندگی اجتماعی به مجموعه ای از تخصص های مجزا ،که به تحریک اقتدارها و مراجع گوناگون اجتماعی برای رفتارهای منضبط گروهی آدمیان نظیر جنگ و صلح ایجاد می شود ، به تدریج الزام آورتر می شود . یکی از وظایف ویژه ی روانشناسان اجتماعی در چنین وضعی ان است که مکررا بر شکاف ناشی از شعبه شعبه شدن علوم که با تاسف بسیار سبب جدایی رهیافت های جامعه شناختی و روان شناختی می شود ،پل بزنند .