«ابوالحسن علی ابن سهل طبری»، از قدیم ترین طبیبان بزرگ اسلام است. وی در حدود سال 214 هـ . ق به خدمت «مازیار بن قارن» پیوست و پس از گرفتاری و کشته شدن مازیار به ری گریخت. در حدود 240 هـ . ق به اصرار خلیفۀ متوکل، اسلام آورد. برخی او را معلم محمد بن زکریای رازی دانسته اند. معروف ترین اثر وی «فردوس الحکمه» نام دارد که در سال 235 هـ . ق تالیف گردیده و اگرچه عمدتا کتابی طبی است اما مطالبی در خصوص فلسفه، کائنات جو، حیوان شناسی، روان شناسی و نجوم در آن درج گردیده است. اثر حاضر جلد نخست از فردوس الحکمه طبری است که در دوازده گفتار تدوین شده و با فرازهایی از گفته های «جالینوس حکیم» به پایان رسیده است.