امروزه، پس از گذشت یک قرن از پیدایی "آرنوو" به راحتی می توان به جای سبک از واژه ی جنس برای اشاره به آن استفاده کرد. "آرنوو" با ارائه ی آثاری از طراحان معاصر، نقاشان و مجسمه سازان به وسیله ی "زیگفریت بیتگ" آغاز شد. طبیعت و به ویژه دنیای گیاهان همواره منبع اصلی الهام هنرمندان آرنوو بوده است. نیلوفرهای آبی، زنبق ها و ثعلب ها از محبوب ترین گیاهان در این سبک هستند. بعد از گیاهان، پرندگان و حشرات رنگارنگ و ظریف هم چون شباهنگ ها، طاووس ها و پرستوها و حیواناتی هم چون مارها و تازی ها در کتاب آرنوو بسیار دیده می شوند. این الگوهای تزیینی به همراه پیکره ی زنانه در حالتی مواج و دلنشین و غرق در موهای افشان و بلند، دنیای تخیلی و احساس آرنوو را تکمیل می کنند. دوبعدی سازی و انتزاع که در آن زمان از سوی برخی از نقاشان نیز تجربه  می شود به آرنوو اجازه داد تا رویای دیرینه ی طراحان گرافیک یعنی در هم تنیدن متن و تصویر، به شکل های تازه ای نمایان شود. اتحاد هنرها و رسیدن به محصولی یکپارچه و هماهنگ که چندین هنر در آن به کار رفته باشد، از اهداف آرنوو بود. آشکار است که آرنوو با ضدیت با سبک های پیچیده ی ویکتوریایی و تاریخی گری شدید آن ها، به سوی هنرهایی کشیده شود که هم چنان خامی و سادگی و بدویت خود را حفظ کرده بودند و می توانستند حال و هوایی تازه به هنر سالخورده ی اروپایی بدهند. از جمله هنرهای تاثیرگذار بر آرنوو می توان از هنر ژاپن، هنر جاوه ای و هنر اسلامی (با طراحی های اگزوتیک و فرم های انتزاعی و الگوهای موزون و تکرارشونده) نام برد. دومین شماره از مجموعه ی "کتاب کوچک هنر" به بررسی جنبش "آرنوو" از زمان پیدایش آن تا دوره های معاصر، نیز ویژگی ها و نحوه ی تاثیرپذیری آن از هنرهای مختلف اختصاص یافته است.