این مجموعه شعر با مقدمه ای درباره زندگی و شعر "بیژن جلالی" آغاز و در آن خاطر نشان می شود: "شعر جلالی از پیچیدگی های لفظی تهی است. شاعر گیر و داری با وزن ندارد. راه ذهن به زبان هموار است. با فکری اشراقی به جست و جوی زبان برمی آید. راز طبیعت در انعکاس ذهن شاعر، نمود ویژه ای دارد. او شعرش را سرگذشت روح خود می داند که به زبانی ساده نوشته شده..." مجموعه حاضر با این سروده آغاز می شود: در این صحرای غم از راه دوری آمده ایم/ من و تو/ و تن ما اندوهگین است و سرما اندوهگین است/ برکنار رودی از مرگ آرمیده ایم/ با ستارگان آسمان و با ستارگان درد/ تفال می زنیم/.....