در یک روز ابری، گلۀ  بز و گوسفندهای "برزو" در کوهستان می چرید و برزو زیر سایۀ  درختی ایستاده بود و گله را تماشا می کرد. او نمی دانست که گرگ سیاهی پشت تخته سنگ ها پنهان شده و چشمش به کره اسب برزو، تندپا، است. ناگهان باران تندی باریدن گرفت، برزو به دنبال گاو و گوسفندها دوید و آن ها را به سوی روستا هدایت کرد، اما تندپا از گله فاصله گرفت و با گرگ درگیر شد، ولی توانست، در حالی که زخمی شده بود، از دست او نجات یافته و او را به قعر پرتگاهی بیندازد. او سپس به راه افتاد و به برزو، که گریه می کرد، و پدرش ـ عمو سهراب ـ رسید، سپس همگی به سوی روستا حرکت کردند؛ در حالی که باران نم نم می بارید و از زوزۀ  گرگ نشانی نبود.