ما در جهانی زندگی می‌کنیم که روزبه‌روز ناپایدارتر، نامطمئن‌تر، پیچیده‌تر و مبهم‌تر می‌شود. در این جهان،هیچ فردی به‌تنهایی نمی‌تواند همه‌چیز را بداند یا انجام دهد. برای موفقیت، سازمان‌ها باید افراد برجسته‌ای را استخدام کنند و به آنها کمک کنند تا به‌ طور مؤثری همکاری کنند. این امر مستلزم آن است که افراد احساس آزادی و امنیت کنند تا نظرات خود را بیان کنند و تخصصشان را به اشتراک بگذارند.

در واقع وقتی این امنیت وجود دارد، کارکنان اطمینان پیدا می‌کنند که هر زمان در مورد موضوعی یا سیاستی تردید دارند می‌توانند سؤال کنند؛ اگر اشتباهی رخ دهد به سرعت گزارش می‌شود و امکان اصلاح سریع فراهم می‌شود؛ هماهنگی بی‌وقفه بین گروه‌ها یا دپارتمان‌ها امکان‌پذیر می‌شود و ایده‌هایی نوآورانه مطرح می‌شوند که می‌توانند تحول‌آفرین باشند.