کتاب حاضر، به موضوع تاریخ ادبیات عرب و رابطه قرآن و مدرسه های نحو می پردازد. این موضوع جایگاه مهمی در عرصه قرآن و ادب پژوهی دارد و به اذعان قرآن پژوهان از اهمیت بسزایی در پژوهش های دینی برخوردار است. بخش اول کتاب به تکوین لغت عرب و نقش قرآن در شکوفایی آن می پردازد. بخش دوم درباره دانش صرف و اشتقاق است. بخش سوم به علم نحو، پیشینه و نقش قرآن در پیدایش آن اختصاص یافته است. بخش پایانی درباره علوم بلاغی است که قرآن ریشه اصلی آن شمرده می شود.