"عمران" که در یکی از شهرهای جنوب به دنیا آمده بود، خیلی زود و در کودکی پدر و مادرش را از دست داده و در یتیم خانه بزرگ شد. او سال آخر دبیرستان را می گذراند که متوجه شد ستاد ارتش عده ای دانشجو می پذیرد. او با شرکت در آزمون و قبولی در آن و نیز پذیرفته شدن در امتحانات جسمی وارد ارتش شده و مدتی آموزش دید. از سویی ستاد ارتش قصد داشت عده ای از زبده ترین نیروهای خود را به کشورهای اطراف بفرستند تا دربارۀ  امور مورد نظر آن ها به جمع آوری اطلاعات بپردازند. یکی از این افراد عمران بود؛ چرا که عمران به علت تولد در جنوب دارای لهجۀ  عربی خوبی بود و می توانست وارد یکی از کشورهای عرب همسایه شود. آن ها با تحت نظر قرار دادن مدام عمران متوجه شدند که او هیچ مسالۀ  امنیتی ندارد و موضوع را با اومطرح کردند. بنا به نقشۀ  ستاد، عمران در یکی از کشیک های خود به خواب رفته و اسلحه اش را می دزدیدند. این موضوع باعث اخراج او از ارتش و ناکام ماندنش در اتمام دوره می شد. قرار بود او دوره ای پنهانی ببیند و برای مدتی به  عنوان فردی عادی به میان مردم رفته و زندگی کند. عمران موضوع را پذیرفته و طبق نقشه پیش رفته بودند؛ او اخراج شده و برای طی دورۀ  مورد نظر به منطقه ای دورافتاده فرستاده شد.