مقصود از عرفان در این تحقیق عبارت است از علم به خداوند سبحان از حیث اسما،صفات و مظاهر او نیز احوال و احکام مبدا و معاد،و علم به حقایق عالم و نحوه رجوع آن به حقیقت واحدی که ذات احدی است.همچنیم شناخت راه سلوک و تلاش برای رهایی نفس از تنگناهای قیود جزیی و در نهایت،وصول به مبدا نفس و پیدایش صفت اطلاق و کلیت برای آن.چنان که از تعریف برمی آید عرفان براساس موضوع و غایت،بر دو قسم نظری و عملی تقسیم می شود که در یکی،شناخت نحوه ربط عالم به حق تعالی  و پیدایش کثرت و سیر نزولی  و صعودی عالم مطرح است.و در دیگری،چگونگی سلوک و بازگشت به مبدا نخست یعنی طی مراحل کمال انسانی براساس شیوه و برنامه خاص برای نیل به قرب الاهی و وصول به معرفت الاهی و بالاترین مراتب ولایت.