«آدونیس» از جنجالی ترین شاعران عرب است و موافقان و مخالفان او بسیارند. اگر موافقان، شعرش را سرشار از بن مایه های فلسفی، عرفانی و غنی از حضور اساطیر و رنگارنگ از تجلیات گوناگون فرمی و زبانی می دانند و در یک کلام، او را پرچمدار شعر آوانگارد عرب در رویکرد مدرنیستی اش می خوانند، مخالفانش نیز شعرش را شعری سرد و تهی از حرارت عاطفی می یابند که از دخالت دانش های مزاحم لبریز است و ساخت مصنوع آن شوری برنمی انگیزد. کتاب حاضر بخشی از آخرین تجربه های شاعری آدونیس را دربردارد. کتاب، مجموعه ای است از شعرهای کوتاه که در چند سطر شکل می گیرد. محور بنیادین این شعرها باد است و شبکه تداعی های آن، باران، برف، خورشید، ابر و... شاعر از چشم باد به جهان خیره می شود. و این چنین تاملات رنگارنگ شاعر شکل می گیرد: تاملاتی هستی شناسانه، اجتماعی، سیاسی و حتی عاشقانه و طبیعت گرایانه، شعرها با تصویر همراهند و در صورت نهایی اغلب با دو یا چند تصویر، در بیانی موجز و نزدیک به حکمت های شرقی و شعرهای چند عجایبی و هایکوها. عناوین برخی از این سروده ها عبارت است از: منجر به یک سرخ پوست، باران، شمایل برف، تابستان، پنجره ها، فانوس ها، عادات خاکستری، سر روز بر شانه شب و راهنمای سفر در بیشه های معنا.