درهای دنیا را باز می کنی و. می گذری. بی دلهره، این ها که به بستگی دلخوشند. شب به شب. تو را آه می کشند... تا آخر دنیا کلی مانده است. از هرجا که برگردی. برایت نشان گذاشته ام. همین لب ها. که روی شیشه پنجره. به امید آمدنت گل داده اند.