این کتاب، جلد پنجم از مجموعه «دفترهای تهران»، یادنامه ای از زندگی و آثار زنده یاد «مرتضی ممیز» است. ممیز، متولد ۴ شهریورماه سال ۱۳۱۵ در تهران است. وی طراح گرافیک، تصویرگر، و استاد دانشگاه بود. او را پدر «هنر گرافیک ایران»می نامند. ممیز در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه تهران، دانشکده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد و سه سال بعد گواهینامه طراحی غرفه و ویترین و معماری خود را از مدرسه عالی هنرهای تزیینیِ پاریس دریافت کرد. دوره اخذ لیسانس ممیز ۱۱ سال به طول انجامید و ممیز در این دوره به کارهای مختلفی چون کار در آتلیه گرافیکی و... مشغول بود. در سال ۱۳۴۸ پیشنهاد ایجاد رشته گرافیک را به دانشکده هنرهای زیبا ارائه نمود. بنیان گذاری این رشته برای دانشجویان هنر باعث گردید تا سیستم ناقص گرافیک جان بگیرد و تلاشی را آغاز کند. تا این سال ممیز به  غیر از طراحی گرافیک برای کتاب ها و پوسترها، تلاشی را تحت عنوان «مدیر هنری» در مجلاتی چون «ایران آباد»، «کتاب هفته»، «کیهان هفته»، «فرهنگ»، «کاوش»، و «نگین» آغاز نمود. مجلاتی که نحوه و سبک کاری ممیز را در جامعه تثبیت و معرفی کرده  است. آثار ممیز در این دوره در کتاب «هفته» به چنان پرکاری و دوره خلاّقی بدل می گردد که نام ممیز را به عنوان گرافیستی مؤلف و کم نظیر بر سر زبان ها می اندازد. همچنین ادامه کار ممیز در نشریات «فرهنگ» و «نگین»، راه را برای ورود گرافیست های جوان و نوجوان دهه ۴۰ مانند «فرشید مثقالی» باز کرد. ممیز در سال های پایانی عمر خویش با بیماری سرطان دست وپنجه نرم می کرد و از ۲۳ آبان ماه سال ۱۳۸۴ برای تازه ترین دور شیمی درمانی، در بیمارستان آبان تهران بستری شده بود که چند روز بعد حالش رو به وخامت نهاد و سرانجام در ۶۹ سالگی در آذرماه سال ۱۳۸۴ برابر ۲۶ نوامبر ۲۰۰۵ درگذشت. پیکرش در «باغبان کلا»، واقع در «کُردانِ» کرج، به  خاک سپرده شد.