چیزی نداریم بگوییم که وقت در سکوت نگذرد. حرفی نمی زنیم که زمان بگذرد. و زمان همین طور آن کنار می ایستد و تماشای مان می کند. هنری نداریم که سر خودمان را گرم کنیم. وقتی فکر می کنیم، فقط فکر می کنیم؛ آن هم با سرعت لاک پشت؛ آفتاب روی سرمان و شنِ زردِ گرمِ زیر پایمان نمی گذارد حرف های مان را بپیچانیم و قالب های قشنگ قشنگ به آن بدهیم؛ نمی گذارد برای هم دیگر شعر بسراییم؛ فقط صریح، مستقیم، تند، برهنه، لخت... این جا این طور است. (از متن کتاب)