ریشة بسیاری از نگرش های منفی و مغرضانه نسبت به زن را باید در تاریخ و ادبیات مرد محور حاکم بر جامعه دانست؛ عاملی که از زن چهره ای ناقص، زشت و سطحی ارائه داده و آن را تبدیل به جنس دوّم نموده است. در این دیدگاه، زن معشوق، کلفت، کنیز، دایه و... است و در هر صورت، ابزاری برای رفع نیازهای متعدّد مردان. مردانی که عشق، تحسین، تحقیر، ترحّم و خشم خود را نسبت به او ابراز نموده اند، حافظة تاریخی اش را با صبر و سکوت پر کرده اند و به او آموخته اند که مردانه بیندیشد و سخن بگوید تا مقبول و محبوب پدرخوانده ها باشد. اگر از رابعه، مهستی، طاهره قره العین، فروغ و چند بانوی انگشت شمار دیگر بگذریم، صدایی زنانه در ادبیات ما شنیده نمی شود و ما کم تر شاهد جسارت زن در ابراز احساسات زنانه اش هستیم. کتاب حاضر به سه موضوع مادر،  عشق و زنانگی در شعر و اندیشة زنده یاد «پروین اعتصامی» شاعره معاصر اختصاص یافته است.