این کتاب معجونی از گذشته و حال است که در قالب داستانی زیبا روایت می شود. «ادوارد عزیز» نه تنها مراقبه ای است درباره بقا و زنده ماندن، بلکه مهم تر از آن زندگی را تعریف می کند که ارزش زیستن دارد. این کتاب سرشار از عشق و امید است. از مراقبت کردن و نگرانی برای عزیزان مان و از لحظات زودگذری که ما را به یکدیگر پیوند می دهد. در بخشی از کتاب می خوانید: «فرودگاه نوارک تازه نوسازی شده بود و برق می زد. در مسیر صف امنیتی و در انتهای هر پیچ گلدان هایی قرار داشت تا حواس مردم را از مدت زمان طولانی انتظارشان پرت کند. مردم به دیوارها تکیه زده یا روی چمدان هایشان نشسته بودند. همه آن ها پیش از سپیده دم از خواب بیدار شده بودند و...».