سارا کریم زاده در اولین رمانش، بی خداحافظی برو، راوی روزهای یک زن تنها می شود. زنی که طی ماجرایی فهمیده مردش دوستش ندارد و این دوست نداشتن به محوری برای تلاش او برای گریز از جهان پیرامونش تبدیل شده است. رمان در خانه ای کوچک و نقلی آغاز می شود و رابطه هایی که قهرمان رمان با عناصر تازه ی زندگی اش اعم از آدم ها و اشیا انتخاب می کند. او از رازی مطلع شده که برایش هولناک بوده اما حالا می  خواهد تک بودنش را به خودش و فضای اطراف اثبات کند. اما یک باران تند و گودالی در دل زمین سست نمی توان اعتماد کرد... سارا کریم زاده با مشی و رویکردی داستان گو سعی کرده یک رمان جذاب بنویسد که بیش از هر چیزی بتواد مخاطب را اسیر داستانش کند. تلاش او برای رسیدن به این وضعیت همراه بوده با ساختن روایتی پر ماجرا و آدم هایی خاص که وارد زندگی زن داستان او می شوند و البته غیاب مردی که انگار هست ولی زنش را دوست ندارد... کریم زاده با توسل به همین نکته ی محوری قهرمانش را در موقعیتی قرار می دهد که باید تصمیم بگیرد... .