موضوع این کتاب، تلخیص و بازنویسی «الهی نامه» اثر عطار نیشابوری است. «الهی نامه» مثنوی است، مشتمل بر یک داستان اصلی و حکایات فرعی. داستان اصلی الهی نامه آن است که خلیفه ای شش پسر دارد و روزی این شش را به حضور می خواهد و از هر یک آرزویش را در زندگی می پرسد. پدر در پاسخ هر یک دو کار می کند: نخست ریشة نفسانی و انگیزة درونی او را از آرزویش بر او روشن می کند. دوم آن که به او نشان می دهد که فقط ظاهر را فهمیده است و باطن چیز دیگری است. در بازنویسی و تلخیص این متون کوشش شده است که خط سیر اصلی داستان، به رغم حذف عناصر غیراصلی، محفوظ مانده و متن گزینش شده، از متن اصلی باشد. این کتاب مجلد هشتم از مجموعه کتاب های «بازنویسی داستان های منظوم» است و با هدف آشنایی با میراث ادبی و فرهنگی ایران کهن تهیه شده است.