همه چیز داشت خوب پیش می رفت: زندگی در کنار مردی که دوستش داشت و چهار فرزند سرشار از امید و آرزو. تنها چیزی که نورا فکرش را نکرده بود مرگ زودهنگام موریس بود.حالا دیگر هیچ چیز مثل سابق نیست. حالا نورا بیوه ای است زخم خورده و مضطرب که حتی نمی داند چطور باید دوام بیاورد. بچه ها هر یک غرق دنیای سرد و ماتم زد? خودشان اند و این اوست که باید به همه چیز سروسامان بدهد؛ آن هم در شهری کوچک که همه همدیگر ار می شناسند و رفتار تک تک اهالی زیر ذره بین کنجکاوی و دخالت و حتی فضولی دیگران است.نورار چاره ای ندارد جز تاب آوردن، جز پیش رفتن با گام های لرزان، و در نهایت زنده نگه داشتن کورسوی امید در اعماق تاریک قلبش. و این معجز? هنر است که سرانجام دری به روی نورا می گشاید؛ دری به دنیایی که در آن بزرگ ترین سرمای? هستی را باز می یابد: خودش را.