ادبیات و فلسفه دو علم با موضوعات، مسایل و روش‌های متفاوت هستند که هیچ امکانی برای معیت و همراهی در صفحه‌ی سپید علمی را ندارند؛ البته گاهی قیم‌مآبانه، فلسفه بر ادبیات حکومت می‌کند و گاهی ادبیات مجرایی برای بحران طُمطُراق و هویت خود برتر بینی در فلسفه می‌شود ولی این معضل و چالش علمی نیست، بلکه غرور و خود برتر بینی اهل علم و عاملان آن علوم، طبیعت علم است ولی طبیعت منحرفه که آفت در علم و گمراهی است.

این تحقیق تلاشی مستمر برای یافتن نسبت میان فلسفه و ادبیات است و همچنین در این تحقیق در جستجوی شناختن انواع و اقسام چالش‌های ممکن در میان ادبیات و فلسفه هستیم و در نهایت با روش جستارنویسی قصد دارم هر دو سوژه را در بستر مطالعه‌ی میان رشته‌ای قرار دهم تا در نتیجه چالش ادبیات و فلسفه تحلیل و تفسیر شود.

تحقیق در فلسفه‌ی ادبیات ریشه در دو دهه‌ی گذشته در مجامع علمی و پژوهشی دارد ولی رویکرد فلسفه‌ی اسلامی کمتر در این تحقیقات وجود داشته است و قطعاً تحقیق و پژوهش در فلسفه و ادبیات به روش جستارنویسی مدرن سابقه‌ی مشخصی ندارد؛ البته دکتر کورش صفوی در کتاب سرگردان در فلسفه ادبیات، ناخودآگاه جستارنویسی کرده است ولی در کتاب‌های دیگر سابقه‌ای ندارد.

پژوهش پیش‌روی حاصل بیش از پنج سال برگزاری جلسات علمی و ارایه‌ی مقالات نگارنده در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی است. در این تحقیق تلاش شده است از سعی و کوشش پیشینیان در منابع و مآخذ علمی مسلمانان و ایرانیان استفاده شود تا که شاید مقبول اهل علم قرار بگیرد.