چشمه ای زیبا در کنار دهی قرار داشت که پر از ماهی های رنگارنگ بود. «ماهی طلایی» زیباترین و عاقل ترین ماهی چشمه بود. او یک روز در میان دو سنگ گیر افتاد و حسنی که پسر مهربان و فهمیده ای بود، ماهی طلایی را با خود به خانه برد و با کمک پدر و مادرش به مداوای او پرداخت. اما چون به ماهی عادت کرده بود دلش نمی خواست او را به چشمه بازگرداند، تا این که با رفتار ماهی و حرف های پدر و مادرش سرانجام با خوشحالی او را در چشمه رها کرد. مخاطبان این داستان تربیتی گروه سنی «ب» هستند.