سگ‏ هاى سیاه در دایره ‏هایى تودرتو ساخته مى‏ شود: عشق، شور و سرمستى معنوى، کشف حقیقت شخصى و یافتن توضیح براى کائناتى که «به سرنوشت پرولتاریا اهمیتى نمى‏ دهد»، عقل و توضیح مادى جهان، سیاست و جزم‏ اندیشى و فروپاشى «هر آن چه سخت و استوار است»، از دیوار بلند برلین تا دیوارهاى بلندى که شرق و غرب روح آدمى را به دو نیم مى‏ کند و نیمه‏ هاى پیداشده را در پس ِ پشت ویرانه‏ هاى خود گم.
سگ‏ هاى سیاه نه‏ فقط در زمینه هم‏ آمیزى درون مایه‏ هاى ناظر بر مفاهیم و جهان‏ هاى گوناگون و متضاد استادانه است که در تلفیق و ترکیب شکل‏ هاى مدرن روایت رمان، از انواع قصه‏ گویى تا تأملات متفکرانه و خودگویه‏ هاى عاطفى، نیز ساختارى ظریف و هنرمندانه دارد. رمانى که جا و مجال مى‏ دهد به خواندن چندباره.