کتاب حاضر پژوهشی است که به زمینه های اجتماعی و ساختارهای روایی متون تاریخ نگاری اسلامی پیشامدرن می پردازد که به زبان عربی نوشته شده اند و با بهره گیری از تأملات نظری جدید درباره نوشته های تاریخی در قرون وسطای اروپا، رویکردهای برگرفته از علوم اجتماعی و مطالعات ادبی را برای پژوهش روی دو اثر معروف وقایع نگاری دوره ایوبیان به هم می آمیزد.