رنج بخشی از زندگی و مانند آموزگار ماست. اگر رنجی به ما نرسد، بعضی از بهترین درس های زندگی را از دست می دهیم. افسوس که بسیاری از ما با درک نکردن این حقیقت، برای دوری گزیدن ظاهری از تجربیات تلخ به هر کاری دست می زنیم. با نزدیک شدن مصیبت و گرفتاری راهی برای فرار می جوییم، غافل از آن که آن ها هرگز دور نمی شوند. تجربیات تلخ فقط برای مدتی محو می شوند و سپس به شکلی وحشتناک دوباره به سراغ ما می آیند. با گریز از گرفتاری و رنج، در گام بعدی مشکل بزرگ تری را به سوی خود می خوانیم. برای گریز از مشکلات کوشش نکنید، زیرا این کار ناممکن است. از طرفی برای ناگزیر بودن در رویارویی با آن ها، اجازه ندهید مشکلات به سادگی وارد شوند، بلکه برای مواجهه با آن ها آماده باشید و با این جملات به آن ها خوشامد بگویید: «خوش آمدی دوست من! چه پیامی از سوی خداوند برایم آورده ای؟» به این ترتیب شما درمی یابید که هر مشکلی مانند بسته ای غبارآلود است که ظاهری ناخوشایند، اما هدیه ای با ارزش در بر دارد. هر تجربه ناخوشایند، گنجینه ای از عقل و قدرت را در خود نهان دارد. کسی که به این آگاهی رسیده باشد، به رنج ها با لبخند پاسخ می دهد؛ او یک فاتح راستین و مسیر او راه پیروزی ست.