آیین بودا طریقۀ درون بینی و از خودگذشتگی و غم گساری است. بودایی، نخست آرامش درون می جوید و صفا می طلبد. در هیچ آیین دیگری این اندازه از آرامش روح سخن نرفته است. مقصود از توجه به خویشتن در این آیین، تصفیۀ وجود از خواهش های شدید نفسانی است تا خود را برای یاری و دستگیری آماده سازیم. زیرا خدمت به خلق از کسی برمی آید که به نفس خویش غالب باشد و در هر حال آرامش و فراغت خاطر را از دست ندهد. خلاصه آن که اساس دین بودا بر بردباری و شکیبایی است. مبانی این مذهب، شاهزاده ای است هندی به نام «گوتاما» که در قرن ششم قبل از میلاد در بیست و نه سالگی ترک جاه و جلال گفت و خرقۀ درویشی پوشید و در پی حل معمای زندگی به سیاحت پرداخت، پس از شش سال سیر و تفکر، منظور خود را دریافت و بودا یعنی خردمند خوانده شد. گفته های او را در مجموعه ای به نام «سه زنبیل خرد» گرد آورده اند. کتاب حاضر به معرفی ادیان مختلف و تعالیم آنها اختصاص یافته است. این مکاتب عبارت اند از: آیین بودا، کنفوسیوس، هندو، جین، شینتو، تائو، زرتشت، مسیح، یهود، و اسلام.