دیوان حکیم ناصربن خسروبن حارث القبادیانی البلخی المرزی با تنظیم و نمونه خوانی و نظارت، جهانگیر منصور، کتابی است که در مقدمه ی آن چنین می خوانیم:حکیم ناصر خود را در سفرنامه خود قبادیانى مروزى مى خواند. بودن او از قبادیان از اشعار او نیز معلوم است و چنان که گفته شد قبادیان از نواحى بلخ بوده و بدین جهت وى در اشعار خود همه جا از بلخ به عنوان وطن و شهر و خانه و مسکن خویش سخن مى راند و بلخ را به صفت «چون بهشت» توصیف مى نماید و به هجرت یا هزیمت یا اخراج شدن خود از بلخ اشاره مى کند…نکوهش مکن چرخ نیلوفری رابرون کن ز سر باد و خیره سری رابری دان از افعال چرخ برین رانشاید ز دانا نکوهش بری راچو تو خودکنی اختر خویش را بدمدار از فلک چشم نیک اختری رابه چهره شدن چون پری کی توانیبه افعال ماننده شو مر پری رادرخت ترنج از بر و برگ رنگین حکایت کند کله قیصری را