این داستان، توصیف عواطف و دلبستگی های افراد و شخصیت های آنان به یک دیگر است و نیز گویای این مطلب که زندگی آدم ها مثل برگ های خزان زده ی پاییز است. همان گونه که این برگ ها از شاخه جدا شده و در فضا رها می شوند انسان ها نیز روزی از شاخه ی زندگی جدا می شوند و در دل نیست رها می گردند و این، همان سرنوشت همگانی معین شده ای است که گریز از آن برای هیچ کس میسر نیست.