نظر به اینکه ایرانیان اقوامی شادی گرا بودند و همواره در زندگی شان شور و نشاط و شادمانی بسیار پررنگ جلوه می کرد بی گمان چنین اندیشه ارجمندی که از نیاکانمان به نسل بعدی به میراث رسیده، در آثار اصحاب قلم و اندیشه نیز راه یافته است. هیچ اثری از سخنوران و پارسی سرایان این کهن بوم و بر نمی توان سراغ گرفت که رنگ و بوی شادی و شادمانی در آن جلوه ای ویژه نداشته باشد. در کتاب حاضر به بررسی مقوله شادی و شادمانی در آثار گران سنگ سعدی به عنوان یکی از بزرگ ترین پارسی سرایان این دیار، پرداخته شده است.