کتاب حاضر اثر شمس الدین احمد افلاکی است که از شاگردان شیخ جلال الدین عارف، نواده و جانشین مولوی بلخی است . او به فرمان استاد خود، کتابی به نام مناقب العارفین در شرح حال جلال الدین محمد بلخی، پدر، استادان، دوستان، پسر و خلفای او تألیف کرد. وی این کتاب را در سال ۷۱۸ ه.ق شروع کرده و تا بعد از ۷۹۲ به جمع آوری مطالب آن اشتغال داشته است. کتاب مزبور در ده فصل نگاشته شده محتوی اطلاعات بسیار نفیسی در ارتباط با ایامی است که افلاکی آن را موردمطالعه قرار داده و نکات ارزنده ای را نقل کرده است. وی از مریدان فرقه مولویه بود که بعد از وفات مولانا تصمیم می گیرد تذکره گونه ای از زندگی بزرگان مولویه به رشته تحریر درآورد.