TBR/معماری/معماری اندیشیده

معماری، گاه کلام می‌شود؛ و در کلمات، فضا را نه توصیف، بلکه احضار می‌کند. نوشتار از ماده می‌گوید، اما آن‌چه میان سطرها جریان دارد، اتمسفر است — حال‌وهوایی از نگاهی غایب. حس می‌شود در بوی چوبی کهنه، در گرمای سنگفرش، در سکوتی که میان دو دیوار می‌لرزد. خمیرمایه‌ای‌ست که در حافظه لانه می‌کند. (کتاب‌های زومتور و پالاسما)