در نگاه پدیدارشناسی، مسکن و خانه کانون امنیت و آرامش ما در این جهان است. مسکن معنا و مفهومی غنی و بنیادین دارد و تنها یک سرپناه نیست، بلکه تجسم و تبلور درک ما از خود، جامعه و شهر و به طور کلی هویت است. مسکن به عنوان بخشی از ساختمان و ساختار اجتماعی، اقتصادی و فضایی شهری، سازمان اجتماعی و موفولوژی شهر را شکل می بخشد و فضامند می سازد. کتاب حاضر یکی از نخستین آثار نوشته شده در زمینه کاربرد اصول جنبش نوشهرگرایی نظریه رشد هوشمندانه شهر، نظریه روستاشهرها و همچنین نظریه اکو- فرم  در زمینه مسکن است.