بخش نخست کتاب درباره ی تکامل تاریخی روش ساختاری پژوهش متون ادبی است.
بحث با زبانشناسی سوسور و منطق پیرس آغاز می شود و ادامه آن به شرح نظریه های ادبی اندیشگرانی می رسد چون شکلو فسکی، یا کوبسن، باختین، موکارو فسکی، اسپیتزر، پروپ، یولس، برمون و گرماس.
در بخش دوم اندیشه های بحث شده است که مهمترین نظریه پردازان ساختار گرا در سه دهه ی اخیر در زمینه بررسی متن ادبی ارائه کرده اند، متفکرانی چون لوی استروس، فوکو، بارت، ژنت، کریستوا و اکو.
بخش بعدی به روش شالوده شکنی متن می پردازد که دریدا پایه گذاشته است .
نقد این متفکر از «متافیزیک حضور» اندیشه های بلوم دمان و دیگر شالوده شکنان و نیز نظریه های ادبی فیلسوفان پسامدرنیست چون دلوز ولیوتار در این بخش آمده است.
بخش آخر درباره ی تکامل تاریخی و مباحث اصلی آیین هرمنوتیک است. از روش تاویل متون مقدس تا آخرین آثار نظریه پردازان «مکتب دریافت متن». در این راه اندیشه های نیچه، فروید، هوسرل، هیدگر، گادمر، هرش، ریکور، آیزر و یاس درباره تاویل متن طرح شده است.