این کتاب اصول و قواعد، عناصر و اجزای علم بیان و علم بدیع را مورد شرح و بحث قرار داده است. نگارنده در آغاز راجع به موضوع، فایده و مبادی علم بیان سخن گفته و باب اول را با طرح مبحث تشبیه که از محوری‏ترین مباحث فن بیان است آغاز کرده و پس از توضیحاتی در خصوص تعاریف لغوی و اصطلاحی تشبیه و ارکان آن باب تشبیه را ذیل عناوین مختلفی چون: تقسیم طرفین تشبیه به حسی و عقلی، تقسیم طرفین تشبیه به اعتبار مفرد و مرکب، تقسیم طرفین تشبیه به لحاظ تعدد مشبه و مشبه به، تقسیم تشبیه به اعتبار وجه شبه و برخی عنوانهای تکمیلی دیگر مرتبط با این مبحث را مورد پژوهش قرار داده و برای درک و فهم بهتر مخاطبان از مثالهای شعری و ادبی هم استفاده کرده است. باب دوم به تبیین و تشریح یکی دیگر از جلوه‏های زیبا و جذاب سخن با عنوان مجاز اختصاص یافته و از انواع مجاز مشتمل بر مجاز مفرد مرسل، مجاز عقلی و علاقه‏های آن، استعاره مفرد، تقسیم استعاره به لحاظ طرفین، تقسیم استعاره به لحاظ مستعارله و تقسیم استعاره به لحاظ مستعار و برخی عنوانهای دیگر سخن رفته و اشکال استعاره از نظر مضمونی و محتوایی اعم از استعاره تصریحیه، استعاره تخیلیه، استعاره تحقیقیه ضمن تقسیمات اولیه مبحث استعاره مورد کندوکاو قرار گرفته و به تفاوت استعاره و تشبیه اشاره شده است. وی در مبحث پایانی راجع به کنایه بحث کرده و علم بدیع را در دو محور محسنات معنوی و لفظی ذیل عناوین فرعی متنوعی همراه با مثال تشریح می‏نماید.