کتاب حاضر، پژوهشی است که به بررسی زبان عهد صفوی پرداخته و با مطالعه و بررسی آثار تاریخی و ادبی و متون نظم و نثر این عهد، ویژگی های زبانی آن ها را استخراج کرده است. مؤلف بیان می دارد که دوران صفوی دوره مساعدی برای زبان و ادب فارسی در ایران نبود، ولی بر اثر توجه دولت عثمانی و فرمانروایان هند و ... زبان فارسی سده دهم تا دوازدهم یکی از بهترین دوره های رواج ادب پارسی در آسیا است و همین امر سبب فراوانی نوشته ها و سروده های نویسندگان و شاعران شد و مایه آن گشت تا عهد صفوی یکی از بارزترین دوره های تاریخ برای ادب فارسی شود.