پدربزرگ راوی در دهکده ای زندگی می کرد که بیش تر مردم آن با کار در کارگاه های کتان روزگار می گذراندند؛ نژادی ستم کشیده و در عین حال شادمان. پدرها و مادرها صبح زود به کارگاه های کتان می رفتند و کارهای خانه روی دوش بچه ها می ماند. همین که مدرسه  تمام می شد بچه ها باید به جنگل می رفتند و قارچ یا گیاه هایی چون آویشن، زیره، نعناع و گل انگشتانه می چیدند و به خانواده ی "بالک" که در عمارت اربابی بزرگی زندگی می کردند، می فروختند. خانواده ی "بالک" قارچ ها و گیاهان را با ترازویی که هیچ یک از اهالی دهکده حق تصاحب آن را نداشتند اندازه می گرفتند و در قبال آن پولی به کودکان می دادند. تا این که روزی پدربزرگ راوی به ایراد ترازو و کم بودن عدالت آن پی می برد. پس از آن به تدریج تمام مردم از این موضوع مطلع می شوند و شورش می کنند. ژاندارم ها وارد عمل می شوند و مردم را وادار به سکوت می کنند. در این میان خواهر کوچک پدربزرگ کشته می شود. سرانجام آن ها را وادار می کنند که دهکده و گور تازه ی دختر خردسالشان را ترک کنند. آن ها سوار بر گاری خود، در خاموشی و سکوت، جاده های کشور را پشت سر می گذارند. اما در هیچ مکانی زیاد توقف نمی کردند زیرا عقربه ی عدالت در همه جا انحراف داشت. کتاب به زبان اول شخص و همراه با متن انگلیسی به چاپ رسیده است.