سومین اول شخص مفرد، به قرار دو اول شخص پیشین، به زبانِ محاوره‌ی عامیانه نوشته شده است. نگارنده بر آن است که روایتِ قصه‌های عکس‌ها با این زبان به دنیای درونیِ قصه‌ها نزدیک‌تر می‌شود، یا شاید اصلاً این قصه‌ها می‌بایست با این زبان تعریف می‌شد؛ زبانِ عامیانه‌ای که روی در اضمحلال دارد و زبانِ عامیانه‌ی دیگری جای آن را می‌گیرد.