((آینه جا مانده در صدات)) سروده هایی است در قالب نو که عناوین برخی از آن ها بدین قرار است :((لکنت می گیرد مرگ))، ((هر صبح پیر می شوم))، ((هیچ))،  ((پروانه، سیاه))، ((باران که می آمد))، ((تفاله ها))، ((از های دیگر))،  ((کفشهایی که نمی دانی)) و ((بیا حرف بزنیم)) :بیا/ حرف بزنیم/ از گلهای در  باد/ از رویاهایی که/ در بازی کودکی ها/ در هفت سنگ، جا مانده است/ بیا حرف  بزنیم/ از خواب هایی که هنوز در راه اند/ بیا در دل همه آدمها/ خانه پیدا  کنیم/ و عاشق آنهایی هم که نرسیده اند/ بیا حرف بزنیم/ چرا اینگونه ظالم  می نگرند/ من که دلم برای ناسزاهای شما هم/ تاریک می شوم/ ....