سیدعلی صالحی زاده‏ 1334 از شاعران شاخص شعر گفتار است. از آثار وی می توان به «یوماآنادا»، «پیشگو و پیاده شطرنج»، «مثلثات و اشراق ها»، «عاشق شدن در دیماه، مردن به وقت شهریور»، «دیرآمدی ری را… نامه ها»، «نشانی ها»، «سفر بخیر مسافر غمگین پاییز پنجاه و هشت»، «آسمانی ها»، «رویاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود»، «ساده بودم، تو نبودی، باران بود» اشاره کرد.آخرین عاشقانه های ری را»، «دعای زنی در راه که تنها می رفت»، «چیدن محبوبه های شب را تنها به باد یاد خواهد داد»، «دریغا ملا عمر…»، «از آوازهای کولیان اهوازی» (شعرهای دوران جوانی،????-1350)، «سمفونی سپیده دم» و «ردپای برف، تا بلوغ کامل گل سرخ» ? «زندگی کن بگذار دیگران هم زندگی کنند» و «پنهانی چند شعر عاشقانه برای دو سه نفر» و «نگران نباش همه چیز درست خواهد شد» نام دیگر کتاب های این شاعرندسید علی صالحی معتقد است که:شعر زاده تعاملِ ظریفِ میان درد و شادمانى است. نه خوش خوشانِ خالى زاد و نه غُصه زایىِ ذلت خواه، وقتى مى گویم درد، دردِ دیگرى داشتن است. این اندوهِ عجیب، خود سرچشمه همه چرایى هاىِ انسانى است، که براى رسیدن به پاسخِ روشن، تنها شفاىِ شادمانى را در مقام میانجى بَرمى گزیند. شعر در کدام نقطه از این مسیر زاده مى شود؟ در لحظه تنفسِ میانِ همین پرسش و پاسخ است که کیمیاىِ کلمات کشف مى شود، یعنى شعر، شعرِ مشهود، مى آید تا بر همه هستى شهادت دهد، از جمله بر حضور خویش.