رابطه ی اقتدار  محور دو عنصر اساسی را در نگرش ذهنی کسی است که تابع اقتدار است،مسلم می انگارد:میزان معینی از آزادی و در مقابل،سرسپردگی به اراده ی مقتدرانه ی یک غیر یا دیگری.بنابراین در رابطه ی اقتدار محور آزادی و ناآزادی،خودآئینی و دیگر آئینی،در مفهومی یکسان به یکدیگر پیوند میخورند و در شخص واحدی که تابع است یکی میشوند.با این همه فلسفه بورژوایی خودآئینی شخص را درست در مرکز نظریه اش قرار میدهد:آموزه های کانت درباره آزادی صرفا روشن ترین و برجسته ترین نمود گرایشی هستند که از زمان مقاله ی لوتر درباره ی آزادی انسان مسیحی در کار بوده است.