سعید سرمد کاشانی، شاعر و عارفی است که طبق گفتة تذکره ها به سبب الحاد و عریانی، به فتوای علمای زمان در هند به قتل رسیده است. کتاب حاضر به معرفی زندگی، اندیشه و آثار وی اختصاص دارد. نویسنده در مقدمة کتاب ضمن اشاره ای به زندگی سرمد، تهمت هایی را که به وی نسبت داده اند، نظیر کفر، اعتقاد به تناسخ، الحاد، شیطان پرستی و... را جواب گفته است. همچنین روابط دوستانة سرمد و دارا شکوه، شاهزاده ای که در هند دورة میانه، جان خود را بر سر گفت وگو و آشتی ادیان نهاد، و نیز، نامه هایی را که بین این دو رد و بدل شده، شرح داده است. اشعار سرمد مشتمل است بر رباعیات، اشعار پراکنده، دوبیتی ها، یک غزل، قطعه و تک بیت ها.