کتاب حاضر دوره ی کاملی از علم منطق به زبان فارسی در یک مقدمه و نه باب است که در عصر صفوی به وسیله ی "محمد بن جابر انصاری" نگارش یافته است. وی در عصر صفوی، افزون بر کارهای پژوهشی، منصب حکومتی نیز داشت و بانی مدرسه ی نوریه ی اصفهان نیز است. از ویژگی های اثر حاضر می توان به توضیح روشن و متمایز مفاهیم، تقریر دقیق مسائل، گزارش آرای مهم منطق دانان پیشین و تحلیل دیدگاه مولف اشاره کرد. نویسنده کتاب را در نظام منطق نگاری تلفیقی (نه بخشی و دو بخشی) سامان داده است و نوعی جهت گیری آموزشی درکتاب مشاهده می شود. هدف وی آموزش دوره ی مختصر و کامل دانش منطق به بیانی آسان و دقیق است. او از میان چهار نظام منطق نگاری نه بخشی، دوبخشی، التقاطی و تلفیقی، شیوه ی سوم را برگزیده است. این نظام، آمیزه ای از هر دو نظام است؛ بدون توجه به اختلاف در مبانی، ساختار و محتوا و منطق نگاری تلفیقی، ترکیب منسجم و روش مند دو نظام با توجه به اختلاف آن هاست. جهت گیری نویسنده تنها گزارش یا تلخیص آراء نیست؛ بلکه وی در مواضعی به نقد، مقایسه و طرح دیدگاه نوین می پردازد. تنها در پنج باب پایانی کتاب (صناعات پنج گانه) به گزارش و تلخیص صرف می گراید و از نقد دوری می جوید. نویسنده به جایگاه منطقی مباحث توجه دارد.