کتاب حاضر که پایان نامه ی نگارنده است با هدف برسی "مثنوی معنوی" به منظور شناخت و جمع آوری مبانی فکری مولوی در زمینه ی منزل و اخلاق عملی در دو فصل تدوین شده است: در فصل نخست، ضمن تحلیل موضوعاتی از مثنوی شامل خداشناسی، عشق، تواضع، احترام به پدر و مادر، مشورت، و دوست یابی، نکاتی از زندگی و اخلاق عملی آورده شده و در فصل بعدی، شیوه ی تدبیر منزل در چهاربخش با بهره گیری از ابیات "مثنوی"، تحلیل و بررسی گردیده که عبارت اند از: شیوه ی همسرداری، چگونگی تربیت فرزند، نحوه ی برخورد و اداره ی خدمه ی منزل، و راه و روش تامین معاش. پاره ای از نتایج تحقیق حاضر بدین قرار است: "مثنوی مولانا جلال الدین رومی، یکی از برجسته ترین آثار تعلیمی ادبیات فارسی است. نکته های ارزنده و پندآموزی که در مثنوی به آن برخورد می کنیم برای هر انسانی که طالب صلاح و سعادت است و گوشی شنوا دارد بهترین نتایج را در پی خواهد داشت... مولوی برای هدایت مخاطب، فقط از فعل امری و نهی استفاده نمی کند. به عبارت دیگر، برای این که خواننده اش را به امری ترغیب کند و از امر دیگر برحذر دارد گاهی صریحا مخاطب را مورد خطاب قرار داده و او را به امری ترغیب می نماید و گاه در پرده ی کنایه و رمز، خواننده را تشویق به امری می نماید... مثنوی صرفا اثری عرفانی نیست. با آن که مولوی در زمره ی عرفای صاحب نام قرار دارد، لیکن نمی توان مثنوی او را در این دایره محدود کرد زیرا مثنوی، کتابی است که در آن بهترین الگوهای زیستن، نیک بودن، و در واقع انسانی شاخص بودن را به ما ارایه می دهد".