در رابطه وعشق گاهی بارها و بارها در دام تله ای تکراری می افتیم. گاه با آدمی مشابه ،گاه با همان آدم قبلی در واقع این تکرار حرکتی ناخود آگاهانه اما خود خواسته است. تکرار الگویی که برای ذهن آشناست، لذت هایش آشناست و مهم تر از آن رنج هایش آشناست : پس خودت با کمک ذهنت خودت را در دام این تکرار می اندازی . خودت را در شرایط تکراری با آدمی تکراری
قرار می دهی و این گونه جهانت را تکرار می کنی. انسان تا ابد خودش را تکرار می کند ،شبیه به مار آوروبوروس ،نماد باستانی تکرار و تناوب جهان ،ماری که دم خود را می خورد، برای حفظ زندگی اش و برای جاودانگی برای نشان دادن این چرخه ابدی و فنا ناپذیر