عزاداری برای امام حسین (ع) از روزگاران قدیم تا به امروز، اغلب به صورت نوحه خوانی و مرثیه سرایی بوده و بیش تر مراسمی که امروزه شاهد آن هستیم از عهد آل بویه مرسوم شده است. اجرای این مراسم نه تنها منافاتی با دین ندارد، بلکه در راستای اهداف متعالی اسلام و مورد تایید علما و مراجع دین می باشد. حکمت عزاداری برای سید الشهدا (ع)، علاوه بر جنبه های فردی آن نوعی اعتراض به ظالمان زمان است؛ ضمن این که حس عدالت خواهی افراد را تقویت می کند و زمینه ساز اجتماع شیعیان جهت دفاع از حق می باشد، چنانچه پیروزی انقلاب اسلامی گواه بر این مساله است. در کتاب حاضر سعی شده است که تصویری صحیح از تاریخ عزاداری سیدالشهدا ارائه شود. نگارنده همچنین به عزاداری پیامبران و ائمه (ع) پرداخته و مراسم عزاداری مرسوم میان مردم را بررسی کرده است. این بررسی در هفت فصل و تحت این عناوین می باشد: گریة پیامبران در سوگ امام حسین (ع)؛ گریة ائمة معصومین در سوگ امام حسین (ع)؛ عزاداری در پرتو قرآن؛ آغاز عزاداری علنی در ایران؛ آیین عزاداری؛ فلسفة عزاداری و آثار آن و احکام عزاداری از نگاه مراجع تقلید. در پایان کتاب تصاویری از عزای حسینی مندرج است.