این مجموعه حاوی نوشتارهایی در خصوص اخلاق و آداب ایرانی به روایت متون کهن و میانه و همچنین دیگر بخش های تمدنی ایران در عهد باستان همچون زبان های ایرانی باستان و زبان های پهلوی ساسانی است. تاکید نگارنده بر متون اندرزنامه ای باقی مانده از ایران باستان و گفتارهای دانایان و فرزانگان ایرانی در پیش از اسلام است. مهم ترین متن پهلوی مورد استفاده، کتاب دینکرد است که دانشنامه ای مربوط به دین مزدیسنی (زرتشتی) محسوب می شود. اخلاق و اخلاق مداری، پندهای دانایان به همراه گفتارهایی اندرزی ـ اخلاقی از جمله مطالبی است که از این کتاب گردآوری شده است. رد پای برخی واژه های فارسی میانه در اشعار سرایندگان سدة هفتم شیراز و همچنین در هنر معماری از دیگر مطالبی است که نگارنده به آن پرداخته است.